Postawą nazywamy indywidualne ukształtowanie ciała i położenie

poszczególnych odcinków tułowia oraz nóg w pozycji stojącej.

Postawa ciała jest nawykiem ruchowym. Swobodną postawę człowiek może

poprawić przez napięcie odpowiednich grup mięśniowych. Poprawna postawa w

odróżnieniu od swobodnej-nawykowej jest układem wymuszonym i nosi nazwę

postawy bacznej. Możemy nazwać ją postawą czynną. Postawa nawykowa jest

rzeczywistą postawą człowieka. Możemy ją nazwać postawą bierną.

Dega określa postawę ciała jako „… Swobodny układ ciała ludzkiego w postawie

stojącej…” a „…habitualna-normalna postawa jest wypadkową adaptacji gatunkowej,

osobniczych warunków genetycznych i indywidualnych reakcji w jego mentalnym,

fizycznym przystosowaniu się do otoczenia”.

Według Nowotnego prawidłową postawą ciała będziemy określać każdą taką

postawę, która odpowiada typowej postawie wyodrębnionej z grupy rówieśniczej tej

samej płci i zbliżonych cechach psychofizycznych. W odniesieniu do tak rozumianej

definicji rodzi się potrzeba uwzględnienia normy rozwojowej i skonstruowania takiej

metody oceny postawy ciała, która by te kryteria uwzględniała.

Przy prawidłowej postawie pion spuszczony z zewnętrznego otworu słuchowego

powinien przechodzić przez staw barkowy, biodrowy, nieco do przodu od stawów

kolanowych i skokowych oraz środek stóp. Jednym z elementów postawy jest kształt

stóp oraz ustawienie kończyn dolnych. Przy prawidłowym ustawieniu kończyn rzepki są

zwrócone do przodu, a stopy powinny mieć właściwe wykształcone sklepienia podłużne

i poprzeczne.