Postawą nazywamy indywidualne ukształtowanie ciała i położenie
poszczególnych odcinków tułowia oraz nóg w pozycji stojącej.
Postawa ciała jest nawykiem ruchowym. Swobodną postawę człowiek może
poprawić przez napięcie odpowiednich grup mięśniowych. Poprawna postawa w
odróżnieniu od swobodnej-nawykowej jest układem wymuszonym i nosi nazwę
postawy bacznej. Możemy nazwać ją postawą czynną. Postawa nawykowa jest
rzeczywistą postawą człowieka. Możemy ją nazwać postawą bierną.
Dega określa postawę ciała jako „… Swobodny układ ciała ludzkiego w postawie
stojącej…” a „…habitualna-normalna postawa jest wypadkową adaptacji gatunkowej,
osobniczych warunków genetycznych i indywidualnych reakcji w jego mentalnym,
fizycznym przystosowaniu się do otoczenia”.
Według Nowotnego prawidłową postawą ciała będziemy określać każdą taką
postawę, która odpowiada typowej postawie wyodrębnionej z grupy rówieśniczej tej
samej płci i zbliżonych cechach psychofizycznych. W odniesieniu do tak rozumianej
definicji rodzi się potrzeba uwzględnienia normy rozwojowej i skonstruowania takiej
metody oceny postawy ciała, która by te kryteria uwzględniała.
Przy prawidłowej postawie pion spuszczony z zewnętrznego otworu słuchowego
powinien przechodzić przez staw barkowy, biodrowy, nieco do przodu od stawów
kolanowych i skokowych oraz środek stóp. Jednym z elementów postawy jest kształt
stóp oraz ustawienie kończyn dolnych. Przy prawidłowym ustawieniu kończyn rzepki są
zwrócone do przodu, a stopy powinny mieć właściwe wykształcone sklepienia podłużne
i poprzeczne.